دلیل واقعی بالاتر بودن نرخ آسیب ACL در ورزشکاران زن
در پوشش خبری جام جهانی فوتبال زنان 2023، محققان آزمایشگاه GenderSci دانشگاه هاروارد متوجه شدند که در مورد پارگی‌های زیاد ACL در ورزشکاران زن، یک روایت آشنا وجود دارد.
نسبت دادن آسیب‌های ورزشکاران زن به تفاوت‌های بیولوژیکی
در ابتدا، نرخ بالای آسیب‌های زنان به تفاوت‌های بیولوژیکی جنسیتی نسبت داده می‌شد. سارا اس. ریچاردسون، استاد تاریخ علم و مطالعات زنان، جنسیت و جنسیت‌شناسی به یاد می‌آورد که گفته می‌شد “آیا چرخه‌های هورمونی زنان به این معناست که رباط‌های آن‌ها بیشتر پارگی دارند؟ یا اینکه ساختار لگن آن‌ها باعث می‌شود که زانوهایشان برای یک سطح خاص از فعالیت مناسب نباشد؟”
تردید در توضیحات صرفاً بیولوژیکی
در یک مطالعه جدید در مجله پزشکی ورزشی بریتانیا، ریچاردسون و همکارانش به توضیحاتی که تنها بر اساس بیولوژی جنسیتی استوار بودند، شک کردند. محققان به‌ویژه به “مواجهه‌های ورزشکار” توجه کردند، معیاری که در علم ورزش به‌طور گسترده استفاده می‌شود و توسط بسیاری از خبرنگاران به‌طور بی‌چون‌وچرا برای پوشش آسیب‌های بالای ACL در زنان تکرار شده است. این معیار، به گفته محققان، پیش‌داوری‌هایی را وارد علم میکند، زیرا نمی‌تواند منابع مختلفی را که به ورزشکاران مرد و زن تخصیص داده می‌شود، در نظر بگیرد. محققان به این نتیجه رسیدند که زنان ممکن است به دلیل بازی در تیم‌های کوچک‌تر و گذراندن زمان بیشتر در رقابت‌های فعال، در معرض خطر بیشتری برای آسیب ACL قرار بگیرند.
تأثیر عوامل اجتماعی در این تفاوت‌ها
ریچاردسون گفت: “ما از تحقیقات قبلی می‌دانستیم که داستان واقعی معمولاً یک پیچیدگی است که عوامل اجتماعی با بیولوژی در هم تنیده‌اند.” هدف ما این بود که توجه بیشتری به این نکته جلب کنیم که عوامل اجتماعی می‌توانند به این تفاوت‌ها کمک کنند و نشان دهیم که این مسئله در اعداد مهم است.
بررسی نرخ آسیب‌های ACL در مطالعات مختلف
مطالعات علمی ورزشی که توسط تیم تحقیقاتی مرور شدند، شامل یک متا-تحلیل اخیر بود که نشان داد نرخ آسیب ACL در ورزشکاران زن 1.7 برابر بیشتر از ورزشکاران مرد است. بیشتر از 58 مطالعه‌ای که در این متا-تحلیل ذکر شده‌اند، به‌سادگی “مواجهه‌های ورزشکار” را محاسبه کرده بودند: تعداد ورزشکاران یک تیم ضربدر تعداد کل بازی‌ها و تمرینات. اما مواجهه به‌ندرت در سطح فردی محاسبه می‌شد و هیچ توجهی به زمان صرف‌شده در رقابت‌های فعال نمی‌شد، جایی که آسیب‌ها تا 10 برابر بیشتر احتمال وقوع دارند.
تحلیل نادرست رویکردهای قبلی
یک تحلیل سیستماتیک نشان داد که این روش اشتباه است. “برای هر مسابقه‌ای که یک تیم برگزار میکند، تیم‌های زنان به‌طور میانگین کمتر از مردان تمرین می‌کنند” توضیح داد همکار نویسنده آن کارولین دانیلسن، کاندیدای دکترای اپیدمیولوژی اجتماعی در دانشکده بهداشت عمومی T.H. Chan. “این موضوع مهم است نه تنها به این دلیل که آسیب‌ها در طول مسابقات بیشتر رخ می‌دهند، بلکه همچنین درست است که شرایط بهینه به پیشگیری از آسیب‌ها کمک میکند.”
کمبود سرمایه‌گذاری در ورزش‌های زنان
کمبود سرمایه‌گذاری در ورزش‌های زنان همچنین به معنای نرخ پایین‌تری از مشارکت است، با زمانی که در میان تعداد کمتری از ورزشکاران تقسیم می‌شود. “اگر به یک بازیکن هاکی روی یخ زن نگاه کنید، به‌عنوان مثال، خطر آسیب او بیشتر از یک مردی خواهد بود که در یک تیم بسیار بزرگ‌تر بازی میکند” گفت همکار نویسنده آنیکا گومپرز، که اکنون دکترای اپیدمیولوژی را در دانشگاه اموری پیگیری میکند. “در عین حال، نرخ واقعی آسیب در هر واحد زمان بازی دقیقاً یکسان است.”
توصیه‌ها برای محاسبه دقیق‌تر خطر آسیب ACL
توصیه‌ها برای محاسبه دقیق‌تر خطر آسیب ACL شامل در نظر گرفتن دقیق‌تر عوامل ساختاری است. “ما آرزو می‌کنیم، به‌عنوان مثال، داده‌های سیستماتیک بیشتری در مورد نابرابری‌ها در کیفیت تسهیلات وجود داشته باشد” گفت گومپرز و به نمونه برجسته تورنمنت بسکتبال NCAA در سال 2021 اشاره کرد. همچنین مفید خواهد بود که اعداد بهتری درباره دسترسی هر بازیکن به فیزیوتراپیست‌ها، ماساژ درمانگران و کادر مربیگری داشته باشیم.
توسعه معیارهای دقیق‌تر برای محاسبه آسیب
اما همکاران نویسنده همچنین خواستار بهبود خود معیار استفاده‌شده برای محاسبه نرخ آسیب ACL هستند. این به این معناست که زمان تمرین از زمان بازی جدا شود و نسبت زمان آموزش به رقابت هر بازیکن مشخص شود. این به معنای ارزیابی “مواجهه‌های ورزشکار” در سطح فردی است. همچنین به این معناست که اندازه تیم‌ها باید کنترل شود.
این مقاله نخستین در ابتکار “جنسیت در حرکت” آزمایشگاه GenderSci است، یک برنامه تحقیقاتی جدید که تحقیقات دقیقی در مورد چگونگی تعامل متغیرهای مرتبط با جنسیت و متغیرهای اجتماعی جنسیتی برای تولید نتایج مختلف در سلامت عضلانی-اسکلتی وعده می‌دهد. چهارمین همکار نویسنده آن، شری بکر، جامعه‌شناس ورزشی از انگلستان است که مقاله‌ای را در سال 2021 هدایت کرد که خواستار توجه بیشتر به نابرابری‌های اجتماعی در پیشگیری از آسیب ACL شد.
ریچاردسون گفت: “در اینجا یک داستان عمیق وجود دارد و یک مطالعه موردی جالب از چگونگی وارد شدن جنسیت به معیارهایی است که ما در بیومدیسن استفاده می‌کنیم.” “اگر ساختار مواجهه‌های ورزشکار، این ساختارهای جنسیتی را پنهان کند یا حتی از بین ببرد، ما نمی‌توانیم مکان‌های مداخله را به‌طور دقیق درک کنیم – و افراد نمی‌توانند به‌طور دقیق سطح خطر خود را درک کنند.”
نظرات کاربران