طبق تحقیقات جدید درمان های رایج برای کمر درد اثر ندارند.
تحلیل داده‌های تجمیعی نشان می‌دهد که تسکین درد تنها کمی بهتر از دارونما است.یک تحلیل تجمیعی از تحقیقات موجود که در نشریه BMJ Evidence-Based Medicine منتشر شده است، نشان می‌دهد که تنها حدود 1 نفر از هر 10 درمان غیرجراحی و غیرتهاجمی رایج برای درد کمر پایین واقعاً مؤثر است.
حتی در میان درمان‌های مؤثر، تسکین درد آن‌ها تنها کمی بهتر از دارونما است.درد کمر پایین هم شایع است و هم ناتوان‌کننده، به‌طوری‌که 80% تا 90% از موارد به‌عنوان درد کمر غیرخاص دسته‌بندی می‌شوند؛ به این معنی که علت مشخصی برای آن وجود ندارد، طبق توضیحات محققان.راهنمایی‌های فعلی توصیه می‌کنند که درمان‌های غیرجراحی و غیرتهاجمی به‌عنوان اولین گزینه درمانی در نظر گرفته شوند. با این حال، با توجه به گزینه‌های متعدد موجود، تعیین اینکه کدام‌یک واقعاً مؤثر هستند، می‌تواند چالش‌برانگیز باشد، همانطور که نویسندگان مطالعه اشاره کرده‌اند.
محدوده تحقیق و روش‌شناسی
برای افزایش پایه شواهد، محققان پایگاه‌های داده تحقیقاتی را برای یافتن آزمایش‌های تصادفی و کنترل‌شده دارونما برای درمان‌های غیرجراحی و غیرتهاجمی برای افراد مبتلا به درد کمر غیرخاص بررسی کردند و هدفشان تجمیع نتایج بود.
روش‌های شامل داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAIDs) و شل‌کننده‌های عضلانی، و روش‌های غیر دارویی مانند ورزش، ماساژ و دستکاری ستون فقرات بودند.
در مجموع، 301 آزمایش که 56 درمان یا ترکیب درمانی مختلف را بررسی کردند، در تحلیل داده‌های تجمیعی گنجانده شدند. این آزمایش‌ها در 44 کشور از جمله آفریقا، آمریکای شمالی، آمریکای جنوبی، آسیا، استرالیا و اروپا انجام شد.
شایع‌ترین درمان‌های مورد مطالعه
درمان‌هایی که بیشترین مطالعه را داشتند عبارت بودند از:
- NSAIDs (27 آزمایش)
- مواد مخدر (26 آزمایش)
- درمان با لیزر و نور (25 آزمایش)
- طب سوزنی (24 آزمایش)
- درمان دستی ملایم (موبیلیزاسیون؛ 19 آزمایش)
در مجموع، 52 آزمایش بر روی درد کمر حاد و 228 آزمایش بر روی درد کمر مزمن انجام شد.تحلیل داده‌های تجمیعی نشان داد که در مقایسه با دارونما، هیچ درمان غیر دارویی‌ای مؤثر نبود و تنها NSAIDs برای درد کمر حاد مؤثر بود؛ ورزش، دستکاری ستون فقرات و نوار چسب، داروهای ضد افسردگی و داروهایی که گیرنده‌های درد را هدف قرار می‌دهند (آگونیست‌های TRPV1) برای درد کمر مزمن مؤثر بودند، اما اثرات آن‌ها کم بود.
درمان‌های بی‌اثر یا نتیجه‌گیری نامشخص
شواهد با کیفیت متوسط نشان داد که درمان‌های غیر مؤثر برای درد کمر حاد شامل ورزش، تزریق استروئید و پاراستامول بودند، در حالی که داروهای بی‌حس‌کننده (مثل لیدوکائین) و آنتی‌بیوتیک‌ها برای درد کمر مزمن مؤثر نبودند.
برای 10 درمان غیر دارویی و 10 درمان دارویی برای درد کمر حاد، نتایج نامشخص بود. همچنین برای مجموعه‌ای از 22 درمان غیر دارویی از جمله طب سوزنی، ماساژ، استئوپاتی و TENS، و 16 درمان دارویی از جمله داروهای ضد افسردگی + پاراستامول، داروهای مکمل، بیسفسفونات‌ها و شل‌کننده‌های عضلانی برای درد کمر مزمن، نتایج نامشخص بود.محققان تأکید می‌کنند که بسیاری از آزمایش‌های موجود تنها تعداد کمی شرکت‌کننده داشتند و نتایج ناپایدار بودند و نوع و کیفیت برخی از دارونماها بسیار متغیر بود که ممکن است بر اطمینان از یافته‌ها تأثیر گذاشته باشد.
اما آن‌ها می‌گویند: “بررسی ما هیچ شواهد قابل اعتمادی از اثرات بزرگ برای هیچ‌یک از درمان‌های گنجانده‌شده پیدا نکرد که این موضوع با دستورالعمل‌های بالینی و بررسی قبلی ما هم‌خوانی دارد. در حالی که ما دوست داریم توصیه‌های واضح‌تری برای جایی که باید در درمان‌ها سرمایه‌گذاری یا قطع کنیم ارائه دهیم، در حال حاضر این کار امکان‌پذیر نیست.”آن‌ها تأکید می‌کنند: “نیاز واضحی به آزمایش‌های بزرگ و با کیفیت بالا و کنترل‌شده با دارونما برای کاهش عدم قطعیت در تخمین اثربخشی بسیاری از درمان‌های غیرجراحی و غیرتهاجمی وجود دارد.”
نظرات کاربران